Aslında hepiniz canavarsınız. Evet evet. Annem, babam, abim, kuzenim, en yakın arkadaşlarım, sokaktaki seyyar satıcı, öğretmenim, Metin, Ali, Feyyaz, Şener Şen, Kemal Sunal, herkes işte. Bir maske takıp bana insan gibi görünüyorsunuz. Ben yokken o maskeler çıkıyor. İğrenç uzaylı canavar suratlarınızı birbirinize gösteriyorsunuz. Dünyanın kandırılan zavallı tek insanıyım ben. Bir de, Neslihan insan.
Yukarıdakileri henüz okula bile gitmeyen bir bebeyken düşünürdüm.
Yahu daha ortada yaşanmış bir hayat yok, benim düşündüğüm şeylere bak. Ne oldu da böyle fantezilere garg oldum acaba? Bu sorunun cevabını bilmiyorum. Bildiğim şey, yalnızlık hissimin ve sadece tek kişinin bu hissi giderebileceği hissi benimle beraberdi hep.
Yalnızım lan ben. Sevdiğim biri olmayınca yalnızım işte. Ne arkadaşlar bozabiliyor yalnızlığımı, ne ailem.
Mazur görün la beni, hatalarım hep yalnızlığımdan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder