Masal

Çocuklara yetişkinlere masallar. İbret almamız beklenen kesitler. Aslında bitmezler, uyuyan güzel uyanır, pamuk prenses hayata döner, kurbağa prens insana dönüşür, sonra tüm bu prensler prensesler hayata devam eder. Kavga eder, ayrılır, aldatır. Hatta ülke yöneten insanlar olduklarından ötürü belkide politik evlilik falan yaparlar. 

Ben tek bir biten masal biliyorum. Kibritçi kız. Mutlu sonla bitten tek masal. Kimse artık kibritçi kıza zarar veremez, masumiyetini bozamaz. 

Kibritçi kıza üzülen arkadaşlarım, bir siktirin gidin. Eğer o masal gerçek olsaydı, olaylar çok daha farklı gelişirdi. Aralarında kamu görevlilerinin de bulunduğu 34 kişinin tecavüzüne uğrardı. Mahkemeye çıkartılır, bunca erkekle kendi rızası için birlikte olduğu söylenirdi. Isınmak için yakacak kibriti yoktu, o yüzden bu erkekler ile birlikte oldu denir. 

Daha birlikte olmanın anlamını bile bilmeyecek yaşta kızlara "kendi rızası" denen bir ülkedeyiz. Siz hala kibritçi kızın masalına üzülüyor musunuz? Gerçekten masallar ile kandırılmaya çok müsaitsiniz. 

Ne zaman aklıma gelse dişlerimi sıkıyorum. "Medine Memi"nin adı bile zehir gibi benim için. Sorumlu hissediyorum kendimi, annemi, ailemi, arkadaşlarımı... Madem bu ülke hepimizin, o zaman sorumluluktan kaçmamalıyız. Bir kız canlı canlı toprağa gömüldüyse, o isim içimizi paramparça etmeli. Asla unutmamalıyız. Unutturmamalıyız. Affetmemeliyiz.

Babalarımız, annelerimiz bize böyle bir ülke bıraktılar. Biz çocuklarımıza 34 kişinin bir kıza tecavüz etmediği bir ülke bırakalım. Biz çocuklarımıza Medine Memi'lerin kaderinin paylaşılmadığı bir ülke bırakalım. Boş verin şimdiye kadar üretilmiş tüm fikirleri. Sadece hayatın değerli olduğu bir ülke kuralım. İnsan canının maddiyatla ölçülmediği bir ülke. Çok mu zor? Olmamalı. İstersek bir yolunu buluruz. Her zaman bir çözüm bulunur. Sonuçta bu pisliği yaratanlar bizleriz. Dünyayı insan bu hale getirdi, bu ülkeyi babalarımız, dedelerimiz, annelerimiz bu hale getirdi. Biz düzeltelim. Kurmak yıkmaktan zordur, zor olan her zaman güzeldir.