Gidiş

Hava limanına en son ne zaman gelmiştim? O günkü heyecanlı beni gördüm sanki, dış hatlar geliş terminalinde. Heyecandan yerinde oturamayan, sigara üzerine sigara içen, geçikmeye içinden en ağır küfürleri eden beni gördüm. Yaptığım pek çok hata var, ama yolumu kaybedip, gidiş yerine geliş terminaline gelmek, bugün için en büyük hatam gibi duruyor.

O son günlerde, tıpkı bugünkü gibiydim. Bir yoksunluk krizi içinde yaşıyordum. Kendimi oyalamaya çalışıyordum, ama pek işe yaramazdı, durup durup ağlardım. Sigarasız kalmış bir tiryaki gibi, sinirlerin son derece gergindi. Höt deseler, ağlama krizine girecek gibiydim. Tek tesellim, sonunun olduğunu bilmekti. Sayılı gün kolay geçer derler, yalan, sayılı dakikalar bile geçmiyorlar bazen. Saniyeleri saydığımı bilirim. 

İnanması çok zor, sanki imkansız gibi, ama daha bir yıl bile geçmedi o günden, bugüne. 

Şu an açık olarak görebildiğim tek şey, artık günlerin sayılı olmadığı. Zaman hala çok yavaş akıyor, orada bir değişme olmadı. Sanki bir tünelde yol alıyorum, tünelin sonundaki ışık eşek şakası yapar gibi, bir görünüyor, bir kayboluyor. Pek dayanılacak gibi değil.

................

En son ne zaman yurt dışına çıkmıştım? Ah nice buluşmalar, gözlerimi buğulandırırlar, yazamam. 

Yazıya uçakta başlamıştım. Üç gün önceydi. Her cümlenin sonunda bastıran hisler, bitirmeme engel oldular. Şimdi, hostel odasında, daha sağlıklı bir durumda devam etmeye çalışıyorum. 

Yaklaşık 16 saat uçak seyahatim var. İspanya'dan Arjantin'e kadar. O bile son uçuşum kadar uzun gelmemişti bana. Annem ile uçak fobisi var diye dalga geçerdim, şimdi buradan uçakla dönmeyeceğimi bilmek bile içimi rahatlatıyor. 

Ne yapacağımıza karar vermek(evet buraya hiç bir plan yapmadan geldik) ve taksi şoförleri ile pazarlık etmek, Tahran Hava Limanında sabahlamamıza yol açıyor. 

Sahi, ben en son ne zaman bir hava limanında sabahlamıştım?

Pazarlıklar sırasında bir eleman daha bize katılıyor. Yabancılarız biz, birbirimizi desteklemeliyiz. Nereli olduğunu soruyorum, İtalyanım diyor. İtalyan ile birlikte bir taksi tutuyoruz, beraber bir hostel buluyoruz. Oda arkadaşı oluyoruz. Adını sormak aklımın ucundan bile geçmemişti, madem oda arkadaşı olacağız, "sahi adın ne?"

Marko, İtalya'da çok yaygın bir isim olsa gerek.

                                                                                                              Tahran 29,01,2014