Her film, her kitap, her hikaye...
Psikologlar profesyonelce, arkadaşlar, sevgililer, aile amatörce bizi bir yola sokmak istiyorlar.
Bak evladım, ile başlayan cümleler, hayat devam ediyorlar, bu böyle şu şöyleler...
Tüm sözler söylendi de benim mi haberim yok?
Bunu böyle yap, şunu söyle ki, mutlu olasın. Güzel bir hayatın olsun.
Amaçlar ben doğmadan çok önce belirlenmiş sanki. Roma'dan bile önce.
İyi de ben neredeyim?
İki yol duruyor sanki önümde. Hissiz, uyumsuz, sizlerden biri olmak. Yola gelmek, çevreye, hayata kendini yok sayarak uymaya çalışmak. İçten içe kendini yemek.
Yada şairin yaptığı gibi boğaz köprüsünden uçmaya çalışmak.
Hayır, yollar bu kadar olsa bile, hayır. İnadına kendi bildiğimi okumak, kendi yolumu inşa etmek istiyorum. Bu böyledir denildiği için değil, onu kendim deneyimleyip karar vermek istiyorum.
Hayatta kalmak değil, yaşamak istiyorum.
Bu böyledirlere uyan yaşamlarınızdan tiksinti geliyor bazen, ama kimseye kızamıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder