Ergenliğimde takıldığım arkadaşlarımın hiç biri takım tutmuyordu. Gruba uymak adına bende takım tutmadığımı iddia etmeye, kendimi iddiama inandırmaya başlamıştım. Ancak o siyah beyazlılar ne zaman kazansalar sevinir, kaybetseler üzülürdüm. Elimde değildi, ben Beşiktaşlıydım.
Bir edebiyat akımı olarak romantizme baktığımızda, karakterlerin iyi veya kötü olmasının keskin çizgiler ile belirlenmiş olduğunu görürüz. Siyah ve beyaz gibi... Beşiktaş gibi...
Hayatım boyunca ya siyah gördüm, ya beyaz. Benim için gri yok.
Şimdi bir grim var. Git gide koyulaşmasını izliyorum. Beyazdan siyaha dönüşünü, aşkımın nefrete dönüşünü. Ne kadar ara dönem yaşarsanız yaşayın, sonunda kendinize dönersiniz. Benim için hiç bir şey gri kalmayacak. Ya siyaha dönecek, ya beyaza.
Belki de bu nedenle Beşiktaşlıyımdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder